Yazar: Bilmem neden böyle düzen bozulmuş,
İnsanın insana düşmanlığı var.
Mazlumların kanı akmış; süzülmüş,
Zalimin dünyada sultanlığı var.
Soluyor bahçemde her gün bir çiçek,
Bu hali gördükçe; kıvranır yürek,
Tecavüze uğrar kundakta bebek,
Dünyaya gelmeye pişmanlığı var.
Her tarafı sardı günah batağı,
Fesat aldı evi, barkı, ocağı,
Nefret ile şiddet doldu kucağı,
Niye insanlığın şeytanlığı var?
Yalanla harçlanmış gönül camimiz,
Rüşfetle torpilden kuruk damımız,
Cehalet selinde yitti gemimiz,
Şimdi kötülüğün kaptanlığı var.
Garipoğlu’m der ki menfi dostluklar,
Karaya hükmeder oldu balıklar,
Dedikodu, gıybet kokar soluklar,
Sanma her insanın insanlığı var.