Kâinatın temeline karmışlar,
Benim gibi âşıkların kanını.
Kimine saz, kimine söz vermişler,
Görsünler diyerek aşk giryanını.
Dostum harabede gülizar bitmez,
Gül olmayan yerde bülbül de ötmez,
Kusurunu Hakk affeder yâr etmez,
Ayağına turap etsen canını.
Ayan ettin günahını, suçunu,
Mevlâ bilir, kul bilir mi içini?
Gül yüzüne ziynet olan saçını,
dolayıp yazsınlar son fermanımı.
Garipoğlu’m çile baştan savuşmaz,
Dağ dağa kavuşur; âşık kavuşmaz,
Aklı olan kaderine karışmaz,
Her âşık kaybetmiş mihribanını.