Bu dünyaya gelen aşık onmamış,
Söyle hangi ozan gülmüş Reyhani?
Çarkı devran gül yüzünü dönmemiş,
Daim gam sazını çalmış Reyhani.

Sen de çektin gafillerin dilinden,
Göç eyledin çok sevdiğin elinden,
En sonunda geçtin ecel yolundan,
Sen gideli hayli olmuş Reyhani.

Ömür boyu figan ile süründün,
Nadanlara sanki düşman göründün,
Yıllar önce ak kefene büründün,
Bu dünyada adın kalmış Reyhani.

Beni de al yürüdüğün yollara,
Gücüm yetmez bu vefasız kullara,
Sılada düşmüşüm gurbet ellere,
Ben ölmeden ruhum ölmüş Reyhani.

Cevheriydin bu ozanlık yolunun,
Gölgesinde çok gül açtı dalının,
Yürekten yaralı Garipoğlu’nun
Kıymetini kimler bilmiş Reyhani?