Sevenler Yalnız Ölür

Sevenler yalnız ölür,
Bir silbaştan umut olur yanında;
bir de ufuklara savrulan dumanı,
cahil avuntusu bir paket sigara.
İçinde yanan o varmış hani şairin dediği.
İçinde yananlar.
Buruk sevda öyküsü, Ölümsüzlüğün ölüm türküsü. Yalnızlığın kalleş uykusu.
İçinde yanan meret değil o.
Yakmaz tütün âşık bağrını.
Bir sevgili ateşi, teni güneşin hafif yanığı.
Cin alevi gecenin en kuytu köşesine koyar,
kül eder, Kerem yangınında.

Sevenler yalnız ölür,
Gündüzü kör, akşamı belâ.
Her nefesi Kabil oku,
yemeği zifir,
ekmeği pençesi demir azrail tokatı,
suyu gayya şerbeti.

Sevenler yalnız ölür,
vazgeçmeyi bilmeyenlerdir çünkü; hayattan ilk kurşunu yiyenler.
Sevenler,
Sevenler asla mutlu olamazlar.
Sevenler,
aptalcasına sevenler.
Sevgiliden başka şey yokmuşçasına sevenler.
Ahh! Sevenler
Veremezler kainatın en has zekatını.
Gülemezler yani; gülemezler.
Gülseler güller kıskanır belki,
ay tutulur, güneş erir, kin kusar çağlar.
Sevenler, ölemezler şöyle ağız tadı.
Sevenler, yaşamadan ölenlerdir,
Urganı düğümlü gelirler hayata.
İpini çekecek celladı buluncaya dek.