Yazar: Ben peşinden avare dolanırken Leyla’nın,
Yad ele meyil verdi; çöllere itti beni.
Benimle ne zoru var anlamadım dünyanın,
Mutluluk bekliyorken derde kul etti beni.
Firkatler, yalnızlıklar sardı beni bağrına,
Yandı kavruldu ömrüm Kerem gibi narına,
Daha neler çekecek gönlüm bu aşk uğruna,
Dostlarım düşman oldu; hatırdan attı beni.
Bu ne onmaz yaraymış içerimde gördüğüm,
Gündüzüm zından olmuş; gecelerim kördüğüm,
Haneme çığlar düştü nice hayal kurduğum,
Bahçeme hoyrat değdi; kırdı çürüttü beni.
Garipoğlu’nun ahı dert olsun yar içine,
Genç yaşta karlar düşsün benim gibi saçına,
Sevda dediğin çukur; düşenlerin suçu ne?
O da bir umman gibi sonunda yuttu beni.