DOĞRU İNSANI BULMAK:
Bu sözü hayatımızda sıkça duyarız.
“Doğru insanı bulmak.”
İnsanın kendini ne kadar önemsediğinin; ne kadar mükemmeliyetçi olduğunun kanıtı; adeta yansıması.
Öyle ki kimse “Ben ne kadar doğruyum?” demiyor.
“Ben doğruyum da, diğerleri yanlış.” diyor herkes.
Madem ki hepimiz doğruyuz, doğruyu aramak niye?
Yoksa hepimiz doğru değil miyiz?
Yoksa hepimiz yanlışız da; belki doğru insanı buluruz ve yanlış olmaktan kurtuluruz mu diyoruz?
Doğru isek doğru olan insanı arama çabamız niye?
Yanlış isek doğru insanı isteme cüretini nerden buluyoruz?
Velev ki: yanlış insan olduğumuzu kabul etmiş olalım.
Yanlış insanın seçtiği insan ne kadar doğru olabilir?
Doğru olduğumuzu varsayarsak; neden körü körüne yanlış insanı seçelim?
Her iki halde yanlışa düşmüşüz demektir bu.
Hülasa; doğru insan yoktur; doğrusuyla yanlışıyla insan vardır.
Aslolan onu öyle sevmek; kusurlarını kabul etmek; doğrularını sevmek değil midir?

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir