Otur! Derdim anlatayım arkadaş, Yine belasını bulmuş bu gönül. Her gün içerime akar kanlı yaş, Hicran kapısını çalmış bu gönül. Derman kılanım yok feryadım duyup, Ömür ziyan olmuş yıllarım kayıp, Konuşsam ar olur; sussam da ayıp, Dostum ara yerde kalmış bu gönül. Kerem’i olmuşum aşk denen narın, Adı benden bile Okumaya Devam Et
Ne yarenim kaldı; ne de sırdaşım, Ben kendi kendime yaşarım anne. Dertten kurtulmuyor biçare başım, Her türlü çileyi taşırım anne. Bir türlü bitmiyor derde merağım, Yada yakın iken dosttan ırağım, Artık hiç kalmadı durum durağım, Kükremiş sel gibi taşarım anne. Feryat figan gönlüm durmadan inler, Felek hep döktürdü gözümden kanlar, Okumaya Devam Et