Namusu şerefi elden aldırdık,
Bilmem kaybedecek daha ne kaldı?
Haya perdesini gözden kaldırdık,
Bize avunacak bahane kaldı.
Güzeliğimizi ele mal ettik,
Ecnebiyi rehber ettik; yol ettik,
Kendimizi Avrupa’ya kul ettik,
Tükendi özümüz; aha ne kaldı?
Ne varsa maziden hepten kirlettik,
Geleneği cilaladık; parlattık,
Boşa döktük; saç sakalı kırlattık,
Bizlerden geriye virane kaldı.
Beyhude mi can verdi o yiğitler?
Toprağında ağlar oldu; şehitler,
Sardı lisanımı süper, pörfektler,
Ne harika, ne de şahane kaldı.
Evladını taciz eder babalar,
Garipoğlu’m; hiçe gitti çabalar,
Matem tutar oldu evler, obalar,
Şimdi her köşede kerhane kaldı.