Yâr olur gider

âşığın dünyada seveni yoktur,
Bir başına kabre sarılır gider.
Derde derman kılmaz ne dost, ne doktor,
Ancak kendisine yâr olur gider.

Sev diye buyurdu yaradan Hüdâ,
Nedendir ettiler gönülden cüda?
âşığın sözleri olmaz beyhude,
O da kalanlara sır olur gider.

Hastaya ilaçtır dostun sohbeti,
Hiç olur mu sevenlerin nefreti?
Ölmeden bilinmez sağın kıymeti,
Yâreni yoldaşı kör olur gider.

Yolcudur dünyaya gelen her kişi,
Hakk ile sevmektir gelenin işi,
Bir gün çekilince ömrünün fişi,
Cihana doymadan yorulur gider.

Varlığım fedadır dostun varına,
Yanmışız biz dost aşkının narına,
Garip’oğlu’m senetim yok yarına,
Sonunda her şeye darılır gider.