Ağlaya ağlaya bitiyor ömrüm, Bir defa gülmeyi öğrenemedim. Meğer ne ağırmış günahım, cürmüm, Tövbekar olmayı öğrenemedim. Gurbet diyarına yıktım göçümü, Ateşle, volkanla yaktım içimi, Bir sevda uğruna döktüm saçımı, Gerçek yar bulmayı öğrenemedim. Garipoğlu yüzüm gülmez firkatten, Gülüm soldu sevda denen illetten, Çok çalıştım; şu kısacık hayattan, Hiç murat almayı Okumaya Devam Et
Menü