Yazar: Acep kıyar m’ola? Dost olan dosta,
Gül sinem üstüne ok vurma benim.
Anamdan doğalı ciğerim hasta,
Bir de dallarımı sen kırma benim.
Evvel Mecnun idim; Kerem’e döndüm,
Yunus ocağında kül oldum; yandım,
Sabavetten beri dosta inandım,
Harmanım dört yana savurma benim.
Şu divane gönlüm yardan yaralı,
Bahçeden yaralı, bardan yaralı,
Garipoğlu’m bin bir yerden yaralı,
Merhemsiz yarama kor sarma benim.