Ana efkarımı dile getirsem,
Ağız bana ağlar, diş bana ağlar.
Vuslat bahçesinden bir tek gül dersem,
Toprak bana ağlar, taş bana ağlar.
Damla yaş dökmedi; gözüm ağlarken,
Gözlerim gülüyor; özüm ağlarken,
Hayalimde oğlum, kızım ağlarken,
Uyku bana ağlar, düş bana ağlar.
Emrah Selvi’siyle bir oldu mu ki?
Esma Veysel’ine yâr oldu mu ki?
Sevdasından geçen er oldu mu ki?
Yürek bana ağlar, döş bana ağlar.
Her çeken alışır derdin kahrına,
Seven gurbet olur kendi şehrine,
Âşıklar doymamış aşkın zehrine,
Ekmek bana ağlar, aş bana ağlar,
Garipoğlu’m vuslatına ermedin,
Doyasıya kollarınla sarmadın,
Bir kerecik sevdiğini görmedin,
Kirpik bana ağlar, kaş bana ağlar.